ৰাখী বন্ধন (Raksha Bandhan) : এই শব্দটোৱে আমাক এটি মধুৰ সম্পৰ্কৰ কথা সোঁৱৰাই দিয়ে। ৰাখী বন্ধন হৈছে সুৰক্ষাৰ বন্ধন। এই পৱিত্ৰ দিনটোত, ভগ্নীসকলে তেওঁলোকৰ ভাতৃসকলৰ হাতত ‘ৰাখী’ বান্ধে।
ৰাখী বন্ধন উৎসৱ : ইয়াক হিন্দু ধৰ্মৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ উৎসৱ হিচাপে গণ্য কৰা হয়। ৰাখীৰ সূতাডালক পৱিত্ৰ বুলি গণ্য কৰা হয় কিয়নো ই এজন ভাতৃয়ে ভনীয়েকক দিয়া প্ৰতিশ্ৰুতিৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে যে তেওঁ মৃত্যুলৈকে তাইক সুৰক্ষা দিব। এই উপলক্ষে ভগ্নীসকলে তেওঁলোকৰ ভাতৃসকলৰ সুস্বাস্থ্য আৰু মংগলৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰে আৰু তাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁলোকৰ ভায়েকৰ পৰা উপহাৰ লাভ কৰে।
ৰাখী বন্ধনৰ গুৰুত্ব:
ৰাখী বন্ধনে ভাৰতীয় সমাজৰ এক নিৰ্ধাৰিত চৰিত্ৰ ভাতৃ আৰু ভগ্নীৰ মাজৰ সম্পৰ্ক শক্তিশালী কৰে। ৰাখী বন্ধন প্ৰাচীন কালৰ পৰা চিহ্নিত এক উৎসৱ আৰু এই ৰীতি-নীতিৰ আঁৰত কেইবাটাও পৌৰাণিক কাহিনী আছে। ভাৰতীয় ইতিহাসত কেইবাটাও কাহিনী আছে যেতিয়া ভাতৃসকলে প্ৰতিকূল সময়ত তেওঁলোকৰ ভগ্নীসকলক সুৰক্ষা দিবলৈ আগবাঢ়িছিল বুলি কোৱা হয়। কোৱা হয় যে প্ৰাচীন কালত ৰাণীসকলে ভাতৃত্ববোধৰ প্ৰতীক হিচাপে ৰাখী একোডাল তেওঁলোকৰ চুবুৰীয়া ৰাজ্যৰ ৰজা সমূহলৈ প্ৰেৰণ কৰিছিল।
হিন্দু বৰ্ষপঞ্জী অনুসৰি, শাওণ মাহৰ পূৰ্ণিমাত ৰাখী বন্ধন উদযাপন কৰা হয়। হিন্দুসকলৰ মাজত শাওণ মাহক এক শুভ কাল বুলি গণ্য কৰা হয় আৰু এই গোটেই সময়ছোৱাত প্ৰতি সোমবাৰে ভগৱান শিৱক পূজা কৰা হয়।
এই উৎসৱৰ লগত সংগতি ৰাখি ভাৰতীয় ডাক বিভাগে বিশেষ খাম প্ৰস্তুত কৰে, য’ত ভগ্নীসকলে তেওঁলোকৰ দূৰৱৰ্তী ভাতৃসকললৈ ৰাখী প্ৰেৰণ কৰিব পাৰে। ভাৰতীয় ৰেল সেৱাই এই উৎসৱৰ তাৎপৰ্য কঢ়িয়াই আনিবলৈ বিশেষ ৰেল চলায়। যদিও ৰাখী বান্ধিবলৈ মাত্ৰ কেইমিনিটমান সময় লাগে, কিন্তু প্ৰস্তুতি বহু দিন আগতে কৰা হয়। ভগ্নীসকলে উৎসৱৰ আগতে তেওঁলোকৰ ভাতৃসকলৰ বাবে বিশেষ ৰাখী বাছনি কৰে। এজন ভাতৃয়ে ৰাখী বন্ধনৰ দিনা যিকোনো পৰিস্থিতিতে নহওক কিয় নিজৰ ভনীয়েকৰ ওচৰত উপস্থিত থাকিবলৈ চেষ্টা কৰে আৰু ভনীয়েকসকলে ‘পবিত্ৰ সূতা’ বান্ধিবলৈ অপেক্ষা কৰি থাকে।
পৰিয়ালৰ প্ৰতিজন সদস্যই ৰাতিপুৱাৰে পৰা আৰম্ভ হোৱা ৰীতি-নীতিৰ বাবে সোনকালে উঠি প্ৰস্তুতি চলায়। পূজা অনুষ্ঠানৰ বাবে এক বিশেষ থালি প্ৰস্তুত কৰা হয় য’ত সেন্দুৰ, চাউল, ফুল, মিঠাই আৰু ৰাখী সুন্দৰভাৱে সজোৱা থাকে। এই উৎসৱটোৱে ভাই-ভনীসকলক একেলগে ডাঙৰ হোৱাৰ গুৰুত্ব উপলব্ধি কৰাত সহায় কৰে।
ৰাখী বন্ধনৰ ইতিহাস:
কোৱা হয় যে চিত্তোৰৰ বিধৱা ৰাণী কৰ্ণৱতীয়ে মোগল সম্ৰাট হুমায়ুনলৈ ৰাখী প্ৰেৰণ কৰাৰ পিছত উৎসৱটোৱে জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰিছিল যেতিয়া তেওঁক তেওঁৰ সহায়ৰ প্ৰয়োজন হৈছিল। এইটোও বিশ্বাস কৰা হয় যে দ্ৰৌপদীয়ে ৰাখী ভগৱান কৃষ্ণক সৈতে বান্ধিছিল।
ভাৰতত ৰাখী বন্ধনৰ এটা আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় কাহিনী মোগল যুগৰ সৈতে সম্পৰ্কিত যেতিয়া ৰাজপুত আৰু মোগলৰ মাজত সংঘৰ্ষ হৈছিল। লোককথাঅনুসৰি যেতিয়া চিত্তোৰৰ বিধৱা সম্ৰাজ্ঞী কৰ্ণৱতীয়ে তেওঁৰ ৰাজ্যত সংকট দেখিছিল, তেতিয়া তেওঁ মোগল সম্ৰাট হুমায়ুনলৈ ৰাখী পঠিয়াইছিল আৰু গুজৰাটৰ বাহাদুৰ শ্বাহৰ আক্ৰমণৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ ৰাজ্যক সুৰক্ষিত কৰিবলৈ সহায় বিচাৰিছিল। কৰ্ণৱতীয়ে প্ৰেৰণ কৰা সূতাৰ প্ৰতি সন্মান জনাই হুমায়ুনে লগে লগে তাইৰ সুৰক্ষাৰ বাবে চিত্তোৰলৈ তেওঁৰ সৈন্য প্ৰেৰণ কৰিছিল।
এয়া বিশ্বাস কৰা হয় যে দ্ৰৌপদীয়ে এবাৰ তাইৰ শাৰীখনৰ এটা পটি ছিঙি কৃষ্ণৰ হাতত বান্ধিছিল, যি যুদ্ধক্ষেত্ৰৰ ঘাঁৰ পৰা কৃষ্ণৰ ৰক্তক্ষৰণ বন্ধ কৰিছিল। কৃষ্ণই তেতিয়া তাইক তেওঁৰ ভগ্নী হিচাপে ঘোষণা কৰিছিল। ইয়াৰ বিনিময়ত, বস্ত্ৰহৰণৰ সময়ত ভগৱান কৃষ্ণই দ্ৰৌপদীক সুৰক্ষা দিছিল।
ৰাখী বন্ধনে দেৱী সন্তোষীৰ জন্মৰ সৈতেও ইয়াৰ সম্পৰ্ক বিচাৰি পাইছে। এটা বিশ্বাস আছে যে ৰাখী বন্ধনত আনকি ভগৱান যম (মৃত্যুৰ ঈশ্বৰ)কো তেওঁৰ ভগ্নী যমুনা (নদী)য়ে ৰাখী পিন্ধাইছিল। যমুনাই যমক ৰাখী বান্ধিছিল আৰু অমৰত্ব বৰ প্ৰদান কৰিছিল।
উৎসৱৰ সৈতে সম্পৰ্কিত কাহিনী বা পৌৰাণিক কাহিনী যিয়েই নহওঁক, ইয়াক আধুনিক প্ৰৱণতাৰ সৈতে সম্পূৰ্ণ উৎসাহেৰে উদযাপন কৰা হয়। ৰাখীৰ গুৰুত্ব সাধাৰণ লোক আৰু তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ মাজতে সীমাবদ্ধ নহয়, আনকি ৰাজনীতিবিদসকলেও এই উৎসৱক এক গুৰুত্বপূৰ্ণ পৰম্পৰা হিচাপে গণ্য কৰে। প্ৰতি বছৰে হাজাৰ হাজাৰ ৰাখী ৰাষ্ট্ৰপতি, প্ৰধানমন্ত্ৰী আৰু সমগ্ৰ দেশৰ বিশিষ্ট ব্যক্তিসকললৈ প্ৰেৰণ কৰা হয়।
বি.দ্ৰ.: এনেধৰণৰ আন আন লিখনি সমূহ পঢ়ি থাকিবলৈ অনুগ্ৰহ কৰি Register কৰক আৰু বহুতো বিনামূলীয়া সুবিধা গ্ৰহণ কৰক। লগতে নিজৰ নিজৰ বন্ধু-বান্ধৱৰ মাজত আমাৰ লিখনিসমূহ Share কৰক। ধন্যবাদ।
