বজ্ৰ পৰা মানুহ থিয় হৈ থাকেনে?

বহুতো গল্প-উপন্যাস বা অন্যান্য বা ৰচনাত আমি লক্ষ্য কৰিলে দেখা পাওঁ যে বিজুলী-ঢেৰেকণি মৰাৰ পাছত পথাৰ বা ক’ৰবাত যদি মানুহ এজন স্থিৰ হৈ ৰৈ থকা পাওঁ তেতিয়া সেই ক্ষেত্ৰত ‘বজ্রাহত’ শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰা হয় বা বজ্ৰপৰাৰ প্রসংগটো টানি অনা হয়। যেনে, ‘বজ্ৰ পৰা মানুহৰ দৰে সি ৰৈ থাকিল’, ‘বজ্রাহতৰ দৰে সি থিয় হৈ থাকিল’, ইত্যাদি; কিন্তু বজ্রাহত হ’লে বা বজ্র পৰি মৃত্যু হোৱা মানুহ সঁচাকৈয়ে সেই অৱস্থাতে মূৰ্ত্তিৰ দৰে ৰৈ থাকেনে? যদি থাকে কিয় থাকে? আকৌ সামান্য ঠেলি দিলেই পৰি যায় কিয়? এনেবোৰ প্রশ্ন আমাৰ মনত উদয় হোৱাটো অতি স্বাভাৱিক।